Rozdział VI.

Następnego dnia Ola postanowiła zadzwonić do Moniki i Maćka na skype. Powiadomiła ich wcześniej telefonicznie, by wstawili się o odpowiedniej porze. Wybiła 11, Ola włączyła laptopa i usiadła na sofę. Mario szukał czegoś w kuchni, robił dla Oli ‘niespodziankę’.

-O heej! – wykrzyknęła Monia.

-Cześć! Gdzie Maciek?!

-Eee, poszedł do łazienki. Jak Ci się tam układa?

-No wspaniale! Jest bosko!

-To dobrze… u nas nie najlepiej.

-Jak to?!

-No bo Kosa… on…

-No co?!

-Jest w więzieniu…

-Co?! Jak to?! Za co?!

-Podejrzewają go, że jest dilerem narkotyków, ale to nie jest udowodnione, ja z Maćkiem odwiedzamy go, ale widać, że za tobą tęskni… W klubie mu się nie układa, zresztą… w gazetach i na Oficjalnej Stronie Legii, piszą coś takiego „Kariera Kuby Koseckiego została zakończona w Legii Warszawa…” Jest tam też wywiad z trenerem.. i rzeczywiście to prawda, on jest załamany.. Musisz wrócić do Polski!

-Ale…

-Ale co?!

-Nie nic… a mogę wziąć kogoś ze sobą?

-Znowu kupiłaś sobie psa… przecież wszyscy wiemy, że masz na nie uczulenie.

-Boże Monika, ja jestem z Mario!

-No to szczere gratulacje ode mnie.

-Wiesz… ja idę szukać tych biletów, ucałuj ode mnie Maćka, ja już muszę kończyć. – powiedziała Ola i rozłączyła się.

-Chodź! Już skończyłem! – powiedział uśmiechnięty Mario.

Gotze zrobił przepyszny deser a wyglądał on tak;

-I jak smakuje Ci? – zapytał.

-Bardzo! Jest bardzo smaczny. Mario…

-Co?

-Ja muszę wyjechać do Polski…

-Jak to?!

-Mój brat ma kłopoty…muszę go jakoś z tego wyciągnąć.

-Co się stało?

-Jest w więzieniu, wsadzili go, bo rzekomo jest dilerem narkotyków. Muszę zrobić coś w tej sprawie, samego tak to go nie zostawię.

-Lecę z tobą.

-A klub?

-Wezmę urlop, teraz są mecze ligowe.. poza tym z chęcią bym odpoczął.

-Naprawdę?!

-Tak.

-Boże, dziękuję! – powiedziała Ola i przytuliła Mario.

-Chodź poszukamy biletów. –zaproponował.

Para poszła do laptopa, znaleźli 2 bilety i bez zastanowienia zamówili lot. Mario zadzwonił do trenera i oznajmił, że bierze urlop, który mu najwyraźniej się należy.

2 dni później;

-No chodź, bo się spóźnimy!!! – wykrzykiwała Ola.

-No poczekaj, układam włosy!

-Ygh… kogo ja sobie wybrałam.

Po 5 minutach oczekiwania Mario zszedł na dół z wielką walizką.

-Boże… co tak długo?

-Wiesz… trzeba trochę czasu poświęcić, by wyglądać tak. – powiedział i wskazał na swoje włosy.

-Dobra, chodź już!

Pojechali na lotnisko, weszli do samolotu. Po godzinie byli już na miejscu- w Warszawie. Para pojechała do rodzinnego domu Olki;

-Cześć mamo, gdzie jest Kuba? –zapytała wchodząc do mieszkania.

-W więzieniu…

-To, to ja wiem, ale podaj adres.

-No na Marszałkowskiej.

-Dobry!!! – wykrzyknął Mario machając z taksówki.

-Yyy..? – zdziwiła się mama Oli wskazując na wygłupiającego się Mario.

-Później Ci wyjaśnię… Pa.

Dojechali do więzienia, po drodze walizki postawili przed dom Oli. Ola powiedziała Mario by poczekał na nią, weszła, poprosiła policjanta o widzenie.Szybko uzyskała pozwolenie. Weszła do pokoju widzeń, a tam siedział Kuba… Nie ten Kuba, który zawsze miał uśmiech na twarzy, tylko taki jakiś ponury;

-Jezu… Kuba w coś ty się wpakowałeś?

Chłopak milczał.

-Odpowiesz mi wreszcie? Zaraz pójdę do jakiegoś adwokata i załatwię ci sprawę.

-Mhm…

-No, to nie jest dość przekonująca odpowiedź.

-Przepraszam… nie rób tego, nie mam po co wychodzić na wolność, w Warszawie mam już reputację zniszczoną, do klubu nie mam już po co wracać.. To nie ma sensu.

-Kuba! – powiedziała Ola i chwyciła go za ręce – Nie możesz się poddać! Teraz najważniejsze jest to, byś wyszedł z tego pudła, a później… kto w ogóle powiedział, że musisz siedzieć w Warszawie?

-Taak, ciekawe…. To gdzie będę?

-Ymm.. na przykład u mnie w Dortmundzie?! Są wolne pokoje, zaklimatyzujesz się tam, znajdziesz pracę i ja Ci w tym pomogę. Zobaczysz, wszystko się ułoży, nawet tam, w Niemczech jest szansa, że dostaniesz się do jakiegoś klubu, bo tam będziesz zaczynać od zera.

-No muszę Ci powiedzieć, że mnie przekonałaś.

-Wiesz co brat.. ja już spadam, muszę iść, bo Mario został sam na dworze, a Bóg wie co mu przyjdzie do głowy, z nim jak z dzieckiem.

-No dobrze, pa…

-Ola-dodał

-Hmm?

-Dziękuję. – powiedział puszczając oczko do dziewczyny.

Ola postanowiła jak najszybciej załatwić sprawę w sądzie o umorzenie kary Kuby. Udała się do kancelarii adwokackiej i tam złożyła odpowiednie papiery. Za 2 dni sprawa sądowa, która będzie decydować o życiu Koseckiego.

Mario i Ola pojechali do domu, gdzie była Monika z Maćkiem. Przywitali się, Ola przedstawiła Mario swoim przyjaciołom. Po krótkim czasie Maciek i Mario zaczęli dyskutować o sporcie, jak to chłopacy, a dziewczyny korzystając z okazji zaczęły plotkować. W końcu przeszły do tematów miłosnych;

-Monia, znalazłaś sobie kogoś? – zapytała Ola.

-No powiedzmy…

-Co to znaczy?

-No ja się zakochałam…

-W kim?!

-Zaraz mu wypaplasz na pewno.

-No nie, obiecuję.

-W Maćku…

-Co?!

-Wiedziałam, że tak zareagujesz.. mogłam Ci nie mówić.

-Nie, no to bardzo dobrze, a co zamierzasz zrobić w tym kierunku by z nim być?

-Wyeliminować konkurencję.

-Yyy…?

-Są takie 2 ‘laski’, które się strasznie do niego kleją… i najwidoczniej nie mam u nich szans.

-Weź… coś ty! Jesteś piękna, poza tym… Wierzysz w to, że one lecą na Maćka? Chyba na jego kasę.

-Nie jestem piękna, to po pierwsze, a po drugie Maćkiem łatwo jest manipulować.

-Nie bój się… coś wymyślimy.

2 dni później;

Dzień sprawy, Ola jest już w sądzie, widzi jak Kuba siedzi na ławie oskarżonych, dookoła niego jest 4 policjantów. Sprawa się rozpoczęła, wszystko szło po myśli Oli, ale nagle do sądu wbiegła była dziewczyna Jakuba;

-Wysoki sądzie, on jest nie winny! To ja podrzuciłam mu te narkotyki i to ja wysłałam anonimowe zgłoszenie na policję!!!

-Ty su… - nie dokończył Kuba.

Była dziewczyna Kuby zeznała, chłopak został uniewinniony…

-------------------------------------------------------------

No i jest rozdział VI! Przepraszam za tak długą przerwę, była ona spowodowana z powodu mojego wyjazdu. Tak dla jasności; śpiewam w pewnym chórze, były warsztaty, później koncert.. wszystko trwało 5 dni. Później miałam do nadrobienia sprawy szkolne, także trochę to zeszło... Zapraszam do czytania i komentowania, w komentarzu zostawcie link do swojego bloga, napewno skomentuję, i przeczytam. :)) Pozdrawiam. :*