Rozdział IV

Wyciągnęła nóż i skierowała się w stronę Oli;

-Co Ty sobie wyobrażasz? – powiedziała Ann przykładając ostre narzędzie do gardła Oli.

-Nie rozumiem o co ci chodzi… - odpowiedziała spokojnie Olka, jednak jej oddech był coraz szybszy.

-Ty już dobrze wiesz o co mi chodzi… Ty podła su… - nie dokończyła i wbiła nóż w klatkę piersiową niewinnej dziewczyny. Narzędzie zbrodni schowała do torebki i wyszła jakby nigdy nic. Ola była nieprzytomna obok niej była wielka kałuża krwi.

Ann pojechała do domu Gotze, od razu po wejściu do domu zaczęła go całować i obmacywać, wiadomo jak to się skończyło, nie wiem co miała ona na celu.. przybliżyć do siebie Mario? To się okaże.

Po 15 minutach do domu Natalii i Oli przyjechał Piszczek z zaproszeniem na ślub jego i Ewy. Wszedł do domu;

-Cze…O Matko Boska!!!!!!! – zaczął krzyczeć spanikowany. Młody obrońca natychmiast zadzwonił po karetkę i pojechał za nią. Były nie złe opóźnienia, bo były korki, stanie w tych korkach trwało 30 minut!

Dojechali do szpitala, Ola trafiła na oddział, gdzie zajmowano się takimi obrażeniami, jeżeli tak to można nazwać.

-Panie doktorze!!!- krzyczał Łukasz.

-Słucham, o co chodzi?

-Jest u was taka pacjentka jak Aleksandra Kosecka, co z nią?

-Kim pan jest?

-Przyjacielem – powiedział bez wahania Łukasz

-W takim razie zapraszam.

Weszli do gabinetu i doktor zaczął;

-Nie uzyskaliśmy jeszcze dokładnej diagnozy, ale pacjentka przeżyje. Jeżeli nóż byłby wbity jakieś 3 milimetry dalej, to niebyło by już szans, ostrze przecięło by serce. Może być pan z siebie dumny, ponieważ uratował jej pan życie, dosłownie. Jeżeli pozostała by tam na więcej niż 10 minut nie dało by już się jej uratować, z tego co mi wiadomo, jest pod kroplówką i za maksymalnie 2 dni może się obudzić.

-Uff… - odetchnął Piszczu.

Poszedł do Sali gdzie leżała Ola, a tam zobaczył Mario…

-Ty śmiesz tu jeszcze przychodzić?! – zapytał nieźle wkurzony Łukasz.

-Ale, co ja takiego zrobiłem? Przemyślałem już sobie tę sprawę przed klubem… wiem, że zrobiłem źle.

-Nie o to mi chodzi!

-To o co?

-Każdy głupi wie, że to ty najbardziej nienawidziłeś Oli!

-Przyrzekam, że to nie ja! Niech się obudzi to wszystko się wyjaśni i będziesz mnie przepraszać.

-Ja?! Ciebie?! Przepraszać?! Chyba sobie śnisz…

Mario nawet nie odpowiedział, bo wiedział, że dalsza rozmowa z Łukaszem i tak nie ma sensu. Oboje usiedli na korytarzu. Mario założył słuchawki, a Piszczek spacerował wzdłuż szpitalnego holu. Wreszcie z Sali gdzie leżała Ola wyszedł lekarz;

-Panie doktorze, co z nią? – zapytał Mario.

-O wiele lepiej się czuję, poza tym może ją pan sam zapytać. Obudziła już się, nie będzie konieczna operacja. – oznajmił lekarz i poszedł do gabinetu.

Mario wszedł, a Łukasz od razu za nim;

-Kto Ci to zrobił? – zapytał Łukasz, patrząc się kątem oka na Mario.
-Ann… - powiedziała dziewczyna ze skruchą.

-O mój boże… - powiedział Mario i przysiadł na szpitalowym łóżku.

-Jak to się stało? – zapytał Mario nie dowierzając.

-Weszła do mnie do domu, w ręce miała nóż, z tego co pamiętam powiedziała coś takiego „Co Ty sobie wyobrażasz”, wyzwała mnie od ‘suki’… tyle, więcej nie pamiętam. A tak w ogóle to po co tu przyjechałeś? Z tego co pamiętam, o ile się nie  mylę przed klubem dałeś mi wyraźnie znać, że nie mamy już o czym gadać.

-Tak jakoś wyszło, nie wiem dlaczego tak powiedziałem, pewnie myślisz teraz, że jestem jakimś egoistą, który ma w głowie tylko pieniądze… tak naprawdę nie jest.

-A Łukasz? Jak Ty się tu znalazłeś?!

-To ja zadzwoniłem po karetkę…

-Dziękuję Ci… - powiedziała Ola i objęła Piszczka.

-Mam do ciebie sprawę, ale załatwmy ją na osobności. – powiedział. A Mario bez słowa opuścił salę.

-Bo wiesz… ja za niedługo się będę żenić i chciałbym się ciebie zapytać, czy nie chciałabyś zostać świadkiem Ewy.

-Ja? Naprawdę?

-No tak.

-Jasne! – powiedziała z uśmiechem.

-Wiesz, ja muszę już uciekać, bo mam jeszcze kilka spraw do załatwienia. Wracaj do zdrowia. – powiedział i pocałował Olę w policzek.

-On chyba mnie lubi – powiedziała sama do siebie Ola, po czym sięgnęła po jakąś gazetę i zaczęła czytać.

Po jakiś 15 minutach Mario wrócił tym razem z kwiatami.

-Nie wiem w ogóle co ty teraz o mnie myślisz, ale szczerze mam to w dupie, chcę ci powiedzieć, że bardzo Cię lubię, i chciałbym żebyś została moją dziewczyną.

-Nie…

-Co?!

-Powtórzę jeszcze raz; Nie…

Mario usiadł, spuścił głowę. Ola widziała jak po policzkach spływały mu łzy.

-Dlaczego płaczesz? – zapytała.

-Bo nie potrafię być prawdziwym mężczyzną, cały czas okłamuję, zdradzam kobiety.. Nie dziwię się, że tak odpowiedziałaś.

-To nie tak…

-To czemu się nie zgodziłaś? Przeczuwałem, że tak będzie… Przepraszam za to pytanie, nie było tematu.

-Dlaczego masz o sobie takie złe zdanie?

-No, a jakie mam mieć? Wiem to, bo każdą osobę, którą byś nie zapytała powie, że jestem egoistą.

-Ja tak nie sądzę…

-Dlaczego?

-Bo nie oceniam ludzi, po tym co inni powiedzą, muszę się sama przekonać jak naprawdę jest. Nie skreślę Cię tak od razu, ale jest za wcześnie na związek.

-Ale jest jakaś szansa? – zapytał ponownie.

-Minimalna jak na razie, ale jest. – powiedziała z uśmiechem.

Mario przytulił się do Oli… Został z nią w szpitalu na noc, spał na podłodze przy łóżku dziewczyny trzymając ją za rękę…

Rano Mario wstał, poczuł jak ktoś stoi nad nim spojrzał w górę, a tam zobaczył Ann;

-Co ty tu robisz? Jak śmiesz tu jeszcze przychodzić?

-Przyszłam po Ciebie, bo nie było Cię na noc… Proste!

-No chyba nie.. między nami koniec, rozumiesz! Jak mogłaś jej to zrobić?! Jesteś podła! Dziś wracam do domu i Ciebie i tych twoich zasranych ubrań ma tam nie być! Zrozumiano?!

-Mhm…

-Zapomniałeś o czymś… - dodała

-O czym niby?!

-O tym że jesteś ojcem, matole. – powiedziała i wyszła…

*----------*----------*----------*----------*----------*----------*

Nie jest zbyt ciekawy, ale proszę. Sami oceńcie, zapraszam do komentowania, zostawcie linki swoich blogów w komentarzu, z chęcią poczytam. Mam dla was niespodziankę w postaci przedstawienia domu Oli i Mario w Dortmundzie (oddzielnie). Ale to planuję na jutro. ;) Pozdrawiam, ja już mykam przygotować się na mecz! :*