Rozdział X

- Mario ja nie przestałam cię kochać.. ale nadal czuję się zraniona.

-I co ja mam przez to rozumieć?

-To… - powiedziała Ola i pocałowała namiętnie Mario. Po pocałunku objął ją i usiedli na ławkę. Wtem z klubu wyszedł Marco szukając Mario…

-Mario ty mato… Ooooo! To ja nie przeszkadzam – powiedział i wszedł z powrotem do pomieszczenia.

Mario uśmiechnął się pod nosem i jeszcze bardziej objął dziewczynę. Siedzieli tak do zakończenia imprezy, potem poszli do domu Mario…

Rano wstali, a na wyświetlaczu telefonu Oli „9 połączeń nieodebranych”

-O nie.. nie powiedziałam nic Łukaszowi..

Dziewczyna nie zwlekając zadzwoniła do przyjaciela;

-Olka?! Gdzie jesteś? Martwię się o ciebie!

-U Mario.

-Co?! – zapytał wkurzony a za razem zdezorientowany.

-No u Mario.. Łukasz pogodziliśmy się.

-Nie wiem, czy to dobry pomysł… Ola znowu wpakowujesz się w to samo. Pamiętaj, że ostrzegałem.. Cześć. – powiedział Łukasz i dosłownie rzucił słuchawką.

Łukasz;

Co ona do cholery wyprawia?! Jak ten debil znowu ją zrani to po prostu wyjdę z siebie… Jestem wkurzony jak nigdy dotąd.. Spróbuję wybić jej to z głowy.. Ale czy to coś da? Skoro ona jest w nim po uszy zakochana! W sumie.. to powinienem dać jej spokój, ale nie zniosę tego, że ktoś ją krzywdzi…

Ola;

Nareszcie mam przy sobie jego. Tak bardzo tęskniłam, w sumie to już zapomniałam o tym co mi zrobił. Teraz za zadanie mam patrzeć tylko na przyszłość, pod żadnym pozorem nie wracać do przeszłości.. Myślę, że sobie poradzę. O co chodziło Łukaszowi?! Tego nie wiem.. Ale postaram się coś od niego wyciągnąć.

Mario;

Cholera.. w co ja się znowu wpakowałem.. Nie mogę jej tego ponownie zrobić, nie zniosę tego.. Przecież ja jestem ojcem… ale kocham Olkę z całych sił.. nie umiem bez niej żyć.. Te 2 tygodnie to była jakaś masakra, nie dam rady bez niej… ale mam dziecko, w sumie w drodze, ale ono jest… Dlaczego do cholery wszystko jest tak skomplikowane?

Do mieszkania Mario wparował Reus;

-No cześć! – powiedział uśmiechnięty.

-Dziś nie pogramy w Fifę. – oznajmił Mario uśmiechając się do Oli.

-Ja nie w tej sprawie.. Ejj! Dobra no później do tego wrócimy. Załatwiłem 9 biletów na Ibizę!

-Yyy.. no okej, cieszę się.. a kto jedzie?

-No ja z Natalią, ty z Olą, Łukasz z Ewą, Moritz, Mitchell i Nuri. To jak?

-Boże.. co?

-Wiaderko.. jedziesz czy nie?

-Kiedy?

-No za dwa dni.

-Olaa! – powiedział patrząc na dziewczynę.

-To ja się pójdę spakować. – rzekła i poszła na górę.

-No to rozumiem, że jedziecie. No okej, to pojutrze przy stadionie o 17? Bo o 18 lot, to na lotnisko pojedziemy razem. Dobra stary, ja spadam.. – powiedział Reus i wyszedł.

Gotze miał mętlik w głowie, nie wiedział co ma robić. Z jednej strony bardzo kocha Olę.. ale z drugiej ma tą świadomość, że będzie ojcem. To był bardzo trudny okres w jego życiu.

Dwa dni później;

Ola i Mario, są pod domem Marco jak sam nakazał. Wszyscy już byli tylko nie Mitchell. Czekali na niego 15 minut, aż wreszcie się zjawił;

-Co tak długo?! – zapytał Nuri z pogardą.

-No bo…

-Dobra, jedziemy na lotnisko, bo spóźnimy się na lot. – powiedział Marco i wsiadł do jednej z taksówek.

Godzina 19:45 wszyscy siedzą już w samolocie;

-Co tam ciekawego czytasz? – zapytała Ola patrząc na czasopismo, które czytał Mario.

-Nic takiego… - odpowiedział ze skruchą.

-Ola ja…

-Szybko, pomocy!! Moritz wymiotuje!! – wykrzykiwał Łukasz z obrzydzeniem, bo to on siedział koło niego.

-Wypad Piszczu, idź do Mario. Ja koło niego usiądę. – powiedziała Ola i zajęła miejsce Łukasza, ten z niechęcią usadowił się koło Mario. :

-Tylko spróbuj jej coś zrobić… - powiedział szeptem Łukasz grożąc Mario palcem.

-Daj mi święty spokój! – powiedział podenerwowany Mario po czym założył słuchawki i zasnął.

Po godzinie lotu wylądowali, poszli do hotelu, rozpakowali walizki. Nagle do pokoju Mario i Oli wszedł Marco;

-Mario, Marco przyszedł! – wykrzyknęła Ola.

-Nie, nie.. ja do Ciebie. Możemy się przejść? – zaproponował blondyn.

-No jasne. – odparła Ola i ruszyli w stronę drzwi.

Szli wzdłuż plaży gdy Marco zaczął;

-Wiem o tobie sporo, nawet więcej niż się spodziewałaś. Wiem, że straciłaś rodziców i ich w ogóle nie pamiętasz.

-W związku z tym?

-Moja mama jest Polką, a tata Niemcem. I o to mi chodzi, że miałem siostrę, ale ona zaginęła… znaczy tak wszyscy przypuszczaliśmy, ale tak naprawdę po kłótni rodziców mama wyjechała do Polski i sobie z tobą nie poradziła i była zmuszona oddać cię do adopcji…

-To znaczy że Ty…

-Tak Ola.. Ja jestem Twoim bratem!

-O mój boże… - powiedziała z łezką w oku.

-Teraz powinnaś się cieszyć, wiesz ile ja do tego dochodziłem? Ale od pierwszego razu zauważyłem coś w twoich oczach.. Masz takie same jak mama, włosy.. No po prostu identyczna, więc zacząłem pytać, szukać różnych papierów…

-Bracie? – zapytała nieśmiało.

-Tak, tak siostrzyczko! – powiedział Marco uśmiechając się, po czym przytulił dziewczynę z całych sił, wzruszył się i to bardzo.

-To ja mam mamę i tatę? Takich prawdziwych? A będę mogła ich zobaczyć? – Ola zadawała tysiąc pytań na minutę.

-Tak. Tylko teraz jak wrócimy do Dortmundu, to pokażę ci nasz rodzinny dom. Są tam też twoje zdjęcia wiesz? I kołyska stoi w tym samym miejscu.

-O Matkoo.. – powiedziała i ponownie wtuliła się w blondyna.

-Co wy tu robicie?! To ja zabieram cię na wakacje, a ty tu zdradzasz mnie z przyjacielem?

-Mario…to nie ta..

-Jasne… pewnie! Zostawcie mnie w spokoju! – powiedział i pobiegł do hotelu.

Mario;

W sumie to dobrze, że ich przyłapałem będę mieć wymówkę by od niej odejść.. Ale do cholery ja ją kocham.. w co ja się wpakowałem…

------------------------------------------------------------------------

Akcja się rozkręca, mam nadzieje, że się spodoba. Proszę o komentarze i pozdrawiam.. To co BVB na Wembley? :DD